هر کس چیزی درباره خودش می داند، خاطره ای در ذهن دارد که عمیقا آن را دوست ندارد و شاید به همین خاطر دیدار با خویشتن را به تاخیر می اندازد. گاهی خود-انتقادگری ما آنقدر شدت می گیرد که خود را لایق بی رحمانه ترین تحقیرها می دانیم. از سوی دیگر معمولا برای رهایی از احساس تنهایی به دیگری پناه می بریم تا مجبور نباشیم لحظه ای در خلوت، با خودمان رو در رو شویم. در زندگی با افراد بسیاری برخورد کرده ام که از بیان ساده ترین عواطف و احساساتشان ناتوان بوده اند، جانِ خود را همچون یک حضور ارزشمند در هستی باور نداشتند و از رو در رویی با خویش هراسان و گریزان بودند. کارگاه دیدار با خویشتن فرصتِ یافتن مهارت های پرورشِ خود، تجربهء احساس سبکی پس از سالها تحقیر خود و بودن با دیگران بدونِ فراموش کردن خود است.